I nie ruda 102

Sobota, 23 kwietnia 2011 · dodano: 25.04.2011 | Komentarze 3

Dnia zaprzeszłego dokonaliśmy wojażu, celem chłonięcia okiem zielonego i przetestowania mojej użyteczności do pokonywania większej ilości kilometrów za jednym zamachem. Zielone było soczyste, otaczało ze wszech stron i dawało się chłonąć bez przeszkód niezależnie od kierunku, ale my udaliśmy się chłonąć bardziej na północ i trochę na zachód. Tak więc zabraliśmy ze sobą mapę, jedzonko oraz kolegę i ruszyliśmy przez miasto, aby znaleźć się od niego jak najdalej. Staraliśmy się ominąć miejskie zgrupowanie samochodów na jezdniach, a kolega, naznaczony przy chrzcie imieniem Konrad, krążył wokół nas jak satelitka, zapewne będąc jedną z kategorii przyczyn nienawiści kierowców do rowerzystów... Udało się wyjechać z miasta, a droga powoli zaczęła piąć się w górę. I my pięliśmy się również. A pnąc się rzekłam: "Stop. Aparat też niech chłonie." I pochłonął taki oto traktor:

Tuż tuż za Krakowem © rudzisko

I jeszcze troszkę zieleninki:

Wiosna, wiosna, wiosna, ach to Ty): © rudzisko

.
Spędziwszy kilka minutek na smakowaniu widoku roli, czas było udać się dalej w zamierzonym, a jak się później okazało także wymierzonym, kierunku. Wszak słońce stało już w zenicie, a przed nami jeszcze ponad 80% trasy! Tak więc zatrzymywania nie było, aż do Ojcowa, gdzie na chwilkę przystanęliśmy pod zamkiem, celem udokumentowania bytności. Oto i dokument bez polotu:

Zamek w Ojcowie © rudzisko

Udokumentowawszy, a także poczyniwszy później komparatystykę, stwierdzam, że ten czternastowieczny zamek ma się tak, jak w zeszłym roku i nijakie zmiany nie zaszły, może tylko na precle inflacja podziałała, ale nauczeni zeszłorocznym doświadczeniem nie pokusiliśmy się tego sprawdzić...
Celem spoczynku udaliśmy się pod Pieskową Skałę. Tam dokonałam rejestru atrakcji charakterystycznych dla tego miejsca:

Maczuga Herkulesa © rudzisko

Zamek w Pieskowej Skale © rudzisko

oraz współtowarzyszy podróży, będących wygodną, ponadprzestrzenną, przenośną atrakcją:)

Konrad zza krzoka;P © rudzisko

W poszukiwaniu najlepszej perspektywy © rudzisko

I nie wszędzie da się wjechać © rudzisko

Rower napędzany siłą rąk © rudzisko

A na górze będzie piknik © rudzisko

Gdy już wyselekcjonawaliśmy najbardziej polną drogą, prowadzącą do najbadziej ustronnej polanki, czas było posilić ciało, albo ducha - według uznania. Na sileniu się oraz szybkim przeglądzie mojego wehikułu (bo w nienajlepszej kondycji on) spędziliśmy prawie godzinkę, czas więc było przyspieszyć tempa. Pomogła nam w tym górka, która była akurat "z" i można się było niebagatelnie na niej rozpędzić, nawet bez najwyższych przełożeń:)
Jako, że to moja pierwsza setka w życiu, zaczął mnie niepokoić fakt, że od Pieskowej Skały, jakoś bardziej z, niż pod. Przeca to, co teraz w dół, trza będzie wypedałować nazod...
Konrad, jako pierwszy entuzjasta naturalnego gruntu pod kołami, gdy tylko nadarzyła się okazja, nie omieszkał jej przepuścić. W ten sposób zmodyfikowaliśmy trasę i w okolicach Kosmolowa odbiliśmy z przyczepnego asfaltu na dużo mniej przyczepną, piaszczystą ścieżkę Szlakiem Orlich Gniazd. Troszkę, ale nie nadto, na nim pobłądziliśmy, ale dzięki temu ominęliśmy wjazd do Olkusza, a zamek ukazał się naszym oczkom znienacka tuż po wyjechaniu z lasku:

Z niskości spojrzenie na zamek w Rabsztynie © rudzisko

Kilka fotek z polanki:

Zdjęcie z przyczajki:) © rudzisko

Sielanka pod zamkiem © rudzisko

Najpiękniejszy odcień zieleni © rudzisko

i szturm na mury:

Tym razem od frontu © rudzisko

Pod zamkiem spędziliśmy kolejną godzinkę na leniuchowaniu i o godzinie 17, powzięliśmy się w drogę powrotną.
Zieleń czarowała nas swym odcieniem przez cały dzień, ale dopiero w drodze powrotnej zaczarowało nas światło:

Wśród pól... © rudzisko

A droga kręta jest... © rudzisko