Rudzisko

rowerowy blog

Info

Ten blog rowerowy prowadzi rudzisko z miasteczka Glinka/Kraków. Mam przejechane 19163.63 kilometrów w tym 295.03 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 18.04 km/h i się wcale nie chwalę.
Więcej o mnie.

2013

2012

2011

2010

Znajomi

wszyscy znajomi(12)

Moje rowery

Cyco Fitness 14743 km

Czarna Stefanka 2627 km

Conquest 1526 km

Wykres roczny

Archiwum bloga

Wpisy archiwalne w miesiącu

Luty, 2011

Dystans całkowity:	183.26 km (w terenie 0.00 km; 0.00%)
Czas w ruchu:	10:39
Średnia prędkość:	17.21 km/h
Maksymalna prędkość:	54.40 km/h
Suma podjazdów:	557 m
Liczba aktywności:	11
Średnio na aktywność:	16.66 km i 0h 58m
Więcej statystyk

Dane wyjazdu:

7.13 km 0.00 km teren

00:28 h 15.28 km/h:

Maks. pr.:34.60 km/h

Temperatura:

HR max: (%)

HR avg: (%)

Podjazdy: m

Kalorie: kcal

Rower:Cyco Fitness

Praca...

Poniedziałek, 28 lutego 2011 · dodano: 02.03.2011 | Komentarze 0

Kategoria Praca

Dane wyjazdu:

6.25 km 0.00 km teren

00:27 h 13.89 km/h:

Maks. pr.:32.80 km/h

Temperatura:

HR max: (%)

HR avg: (%)

Podjazdy: m

Kalorie: kcal

Rower:Cyco Fitness

Podejście numer 2

Niedziela, 27 lutego 2011 · dodano: 02.03.2011 | Komentarze 0

Kategoria Praca

Dane wyjazdu:

7.31 km 0.00 km teren

00:31 h 14.15 km/h:

Maks. pr.:29.50 km/h

Temperatura:

HR max: (%)

HR avg: (%)

Podjazdy: m

Kalorie: kcal

Rower:Cyco Fitness

To nie był dobry pomysł...

Sobota, 19 lutego 2011 · dodano: 19.02.2011 | Komentarze 0

Kategoria Praca

Dane wyjazdu:

66.78 km 0.00 km teren

03:51 h 17.34 km/h:

Maks. pr.:54.40 km/h

Temperatura:0.0

HR max: (%)

HR avg: (%)

Podjazdy:557 m

Kalorie: kcal

Rower:Cyco Fitness

Samounicestwienie, czyli do Dobczyc i nazad.

Sobota, 12 lutego 2011 · dodano: 13.02.2011 | Komentarze 7

Za grosz rozsądku! Za grosz!

Od tygodnia pobolewa mnie kolano, ale usilnie ignorowałam to uczucie - tak usilnie, że uparłam się, aby wykorzystać sobotnie wolne na wycieczkę do Dobczyc.
Nie pomogło nawet wspomnienie dość mizernego, czwartkowego wypadu do Lasku Wolskiego... Ale nie powinno zdradzać się zakończenia historii na wstępie, zatem zacznijmy od początku:
Wstaliśmy, gdy słońce blisko było już zenitu. Ale było... Na błękitnym, prawie bezchmurnym niebie! Jak nie wykorzystać takiej okazji? Byłby to przecie grzech i zaniedbanie!
No więc wyruszyliśmy, a ledwie opuściliśmy domowe pielesze, już pojawił się pierwszy wróg, zimno, rzec by można nawet, że wróg numer 1. Wziął nas zupełnie z zaskoczenia, atakując szczególnie bezczelnie przy każdym, nawet najkrótszym postoju na robienie zdjęć, zażycie energii zapakowanej w batonika, czy wzdychaniu nad otaczającym urokiem przyrody. Był to wróg podstępny i uciążliwy. I nie opuszczający nas nawet na moment.
Wróg numer 2, czyli wiatr, prowadził walkę partyzancką. Uprzykrzał życie znienacka, ale nie zanadto, dawał odpocząć i zregenerować siły przed następnym starciem.
Do Wieliczki dotarliśmy zdumiewająco prędko, chwilkę pokręciliśmy się po miasteczku, uwieczniając kilka budynków na matrycach naszych aparatów, po czym skierowaliśmy się w stronę Dobczyc.

Widok na Kościół św. Klemensa i Zamek Żupny w Wieliczce © rudzisko

Niższe seminarium duchowne w Wieliczce © rudzisko

Tuż za Wieliczką stał sobie pierwszy podjazd (a potem stanęło ich okrakiem na tej drodze jeszcze kilka), który przekonał mnie o konieczności posiadania jabłka. Szczęśliwie się złożyło, że górka posiadała na swym wierzchołku stosowne miejsce, w którym można było zaspokoić tę potrzebę niecierpiącą zwłoki (myślę, że ta potrzeba podświadomie też nie cierpi górek, choć nie da się ukryć, że najpiękniejsze krajobrazy, to te zawierające w sobie jakieś wzniesienie).
Tam też Mateusz widząc moją wątpliwą dyspozycję, wskazał to oto miejsce, jak alternatywę dla leżących dużo dalej Dobczyc:

Wieża w Chorągwicach © rudzisko

A oto Mateusz fotografujący alternatywę z maleńkiej serpentynki w Koźmicach Małych:

Stamper fotografujący wieżę widokową w Chorągwicach © rudzisko

Nie było sposobności, aby ciągiem pokonać odcinek Wieliczka-Dobczyce. Co kawałek pojawiało się coś, co warto było zarejestrować na trwalszym nośniku, aniżeli zawodna ludzka pamięć.

Taki sobie widoczek © rudzisko

Widok gdzieś po drodze © rudzisko

U stóp wzgórz © rudzisko

Górskie impresje © rudzisko

Zimowe akcenty © rudzisko

Na jednym z postojów przekonałam się, dlaczego siły natury zawzięły się nad nami. Musiało je zesłać jakieś stworzenie władające niecnymi i złowieszczymi mocami, bym nie mogła dostarczyć na miejsce rzeczy promieniującej tajemniczą nieobieską poświatą (wydaje mi się, że byłam tylko nic nieznaczącym posłańcem, nie wiedzącym nawet, gdzie ów przedmiot dostarczyć należy, ale chyba się udało, gdyż po powrocie do domu już nic nie promieniowało XD):

Cycosław i tajemnicza poświata © rudzisko

Dotarliśmy do Dobczyc, wjechaliśmy na wzgórze zamkowe po to, by przekonać się, że zamek jest już zamknięty i że na górkach wieje bardziej, co nie jest żadnym odkryciem.

Klasycystyczny Kościół Matki Wspomożenia Wiernych i skansen © rudzisko

Zamek w Dobczycach © rudzisko

Wracając zatrzymywaliśmy się o wiele rzadziej, chcąc zdążyć przed zmierzchem dotrzeć do granic Krakowa. Brakowało też dobrych punktów widokowych, aby w całym majestacie uchwycić towarzyszącą nam w drodze powrotnej różowo-pomarańczową łunę.